تقدیم به ساناز

به سلامتی...

به سلامتی سازی که اینقدر مینوازه که نازه معشوق و به رخ عاشق بکشه و اونقدر با ناز ساز میزنه که پرده های ساز به خودی خود اسم ساناز و صدا میزنند.سازی که غافل از اینکه نیاز عشق و بدونه داره با پرده هاش دلربایی میکنه...چرا که زمانی که معشوق با آفتاب و روز سخن میگه عاشق در شب هجران به سر میبره...

و آن هنگام است که زبان از بلندای آفتابی  که بر فراز تپه ها میرقصد و از سایه ارغوان رنگی که بر سراسر دره دامن زده سخن میگوید...چرا که رویاها بیداری نیستند...مگر ابرهایی که بر درخت آسمان دل غنچه کرده و شکوفا شوند عرصه واقعیت محضند...

و به سلامتی عشق...

وبه سلامتی همه به سلامت ها...

و به سلامتی خدایی که گاهی وقتا معشوق رو به رسم امانت پیش خودش میبره تا ازش محافظت کنه...

و به سلامتی تو...